 | Аъзам Хучаста к записи Баъди як сол |
 | Хуршед к записи Баъди як сол |
| Хуршед к записи Хазору ду шаб? |
 | Рахим к записи Ба ки гуям хама ин харфи … |
 | Abdusaloh к записи Нолае дар суги устод Рабб… |
 | Маликнеъмат к записи Дидам, нестам |
 | Izzatulloh к записи Дафтари шеърам |
 | Бахтиёр к записи Ишке рох меравад |
 | Фарзонаи Зарафшони к записи Имруз |
| Фарзона к записи Зи ман марав |
| Фарзона к записи ШАБИ ЯЛДО… |
| Фарзона к записи ШАБИ ЯЛДО… |
| Фарзонаи Зарафшони к записи Дафтари шеърам |
 | JELONI к записи Маро ту шоҳ мекунй |
| Аъзам Хучаста к записи Маро ту шоҳ мекунй |
Шаҳрҳо ҳамчу «водии хомӯш», кӯчаҳо гӯрҳои бемурда
Хонаҳо мисли гӯшаи зиндон, одам аммо ғамину афсурда
Ҳар куҷо дарду оҳу танҳоӣ, аз азои расида мегӯяд
Меканад рӯю мӯй навболе, модарашро ба хок биспурда…
Ҷангале гаштааст ин дунё, насли Одам чи гиҷ уфтода
Ҳар замон, хуни тоза мехоҳанд, гургҳо, гургҳои ҷонбурда
Охирин туъмаи куруно ҳам ғайри ман одаме набошад, кош
Баъд аз ин кас набинад андӯҳе, гул нагардад хазону пажмурда…
Filed under: Poetry |
Аъзам Хучаста
Soyarushan-Соярушан 
Добавить комментарий